Η Ουρανία ζούσε σ’ ένα μικρό νησί. Το πρωί φόρτωνε τη μαρίδα του χωριού στην καρότσα του αγροτικού της και την πήγαινε στο σχολείο. Μετά σέρβιρε σκορδαλιά, ρεβιθοκεφτέδες και μουσακά στο «Αγκίστρι», την ταβέρνα των γονιών της. Το βράδυ κλεινόταν στο δωμάτιο της και έβλεπε στην τηλεόραση μια γαλλική εκπομπή μαγειρικής. Η εκπομπή λεγόταν «Cuisine Céleste», δηλαδή «Ουράνια Μαγειρική». Έγραφε τις εκπομπές στο βίντεο και τα βράδια τις παρακολουθούσε με την ησυχία της. Τις σταματούσε όπου ήθελε και κρατούσε σημειώσεις. Είχε πάθει ψύχωση. Με τα υλικά. Την τερίνα βοδινής ουράς και τα φουά γκρα. Με τους συνδυασμούς των υλικών. Την κρέμα από φακές με καραβίδες και δενδρολίβανο. Με τη γαλλική γλώσσα. Τα βαθιά «ι» και τα παχιά «σ». Με τον παρουσιαστή – μάγειρα, που φορούσε μια μακό μαύρη μπλούζα που στην πλάτη έγραφε το όνομα του. «Gérard Depardieu».
Σαν αποτέλεσμα όλων αυτών, η Ουρανία, πρώτον, είχε στην κατοχή της ένα παχύ μπλε σχολικό τετράδιο γεμάτο συνταγές γαλλικών σπεσιαλιτέ, δεύτερον, αν στο «Αγκίστρι» ερχόταν κάνας Γάλλος πελάτης δεν ξεκολλούσε από πάνω του και τρίτον, κυκλοφορούσε με μια μακό μαύρη μπλούζα που στην πλάτη έγραφε το όνομα της. «Céleste».
Μια μέρα, ο Gérard Depardieu προκήρυξε έναν διαγωνισμό μαγειρικής. Οι αποστολείς των τριών νοστιμότερων συνταγών θα κέρδιζαν ένα ταξίδι πέντε ημερών στην πόλη του φαγητού, το Παρίσι και παρουσίαση των σπεσιαλιτέ στην εκπομπή του. Η Ουρανία, χωρίς δεύτερη σκέψη, έστειλε την συνταγή των «ρεβιθοκεφτέδων». Πέρασαν μήνες περιμένοντας μια απάντηση.
Στο διάστημα αυτό, μαγείρεψε για πρώτη φορά μια συνταγή του Gérard. Ήταν το «παπάκι Βαυαρίας με μήλα», βάζοντας αντί για παπάκι Βαυαρίας, ένα κοτόπουλο από το κοτέτσι. Το έσφαξε μάλιστα τραγουδώντας του ένα δημοτικό τραγούδι απ’ αυτά που λένε τα παιδιά στις σχολικές γιορτές: «…η νύχτα φεύγει, σβήνουν τ’ αστέρια, τ’ αγρίμια πάνε να κρυφτούν, μα του Δαβάκη, μα τα ξεφτέρια δε θεν να παν ν’ αναπαυτούν…». Κι αυτό επειδή ο Gérard είχε πει στην εκπομπή του: «Προτού σφάξω ένα ζώο του μιλάω, αυτό το βοηθάει να πεθάνει ήσυχο, χωρίς τον τρόμο που ελευθερώνει αδρεναλίνη και σφίγγει τους μυς του… το κρέας ενός ζώου που πέθανε χωρίς άγχος έχει καλύτερη γεύση!». Όταν η σπεσιαλιτέ ετοιμάστηκε, η Ουρανία την κοίταξε με δέος. Δίστασε να την δοκιμάσει. Την έπνιξε ο φόβος της απόρριψης. Αν δεν της άρεσε, το πρότυπο της θα καταρριπτόταν. Προτίμησε λοιπόν να την ρίξει στις κότες και να δημιουργήσει έτσι ένα κανιβαλιστικό όργιο. Όταν η απάντηση ήρθε, η Ουρανία δεν μπορούσε να το πιστέψει. Ένας νέος κόσμος ανοιγόταν μπροστά της. Θα ταξίδευε πρώτη φορά με αεροπλάνο. Θα έφευγε πρώτη φορά από την Ελλάδα. Θα συναντούσε τον Gérard Depardieu.
Πήρε μαζί της ένα παχύ μπλε σχολικό τετράδιο, γεμάτο συνταγές του τόπου της. Όπου πήγαινε το έσερνε μαζί της. Στα αξιοθέατα. Πύργους του Άιφελ, Παναγίες των Παρισίων, Σηκουάνες και Μονμάρτες. Στο ξενοδοχείο. Και φυσικά στο πλατό της εκπομπής.
Την έφτιαξαν. Μαλλιά και μακιγιάζ. Δεν της άρεσε ο εαυτός της. Ύστερα, περίμενε με μια Γιαπωνέζα και μια Βόρεια σ’ ένα διάδρομο. Κρατούσε σφιχτά το τετράδιο. Άνοιξε μια πόρτα κι εμφανίστηκε ο Gérard. Πέρασε από μπροστά τους και τους χαμογέλασε. Μετά από λίγο, μια φωνή από ένα μεγάφωνο τις κάλεσε να μπουν στο στούντιο. Η Ουρανία δεν άντεξε να ζήσει αυτή τη στιγμή. Το έβαλε στα πόδια. Άφησε πίσω της, πειστήριο πως έφτασε ως εκεί, το τετράδιο της. Η ίδια προτίμησε να φάει σκορδαλιά και μουσακά στο quartier Latin στην ταβέρνα «Κυκλάδες».
Γύρισε στο νησί και πήρε μια απόφαση. Θα ξέκοβε με τον Gérard. Τέρμα οι εκπομπές, τέρμα τα τετράδια με τις συνταγές, τέρμα οι Γάλλοι πελάτες, τέρμα τα μακό μαύρα μπλουζάκια με το όνομα της στην πλάτη. Επειδή όμως, όπως λέει μια σοφή παροιμία, όταν δεν πάει η Ουρανία στον Gérard, πάει ο Gérard στην Ουρανία, ο Gérard βρήκε την Ουρανία.
Η τελευταία εκπομπή της σεζόν γυρίστηκε στο «Αγκίστρι». Ο Gérard με βοηθό την Ουρανία μαγείρεψε ρεβιθοκεφτέδες και άλλες σπεσιαλιτέ από το παχύ μπλε σχολικό τετράδιο της. Μουσακά, σκορδαλιά, ντομάτες και πιπεριές γεμιστές με ρύζι.
Μετά από αυτό, η Ουρανία μετονόμασε την ταβέρνα των γονιών της. Ακόμη και σήμερα, αν ταξιδέψεις στο νησί της, σίγουρα ο δρόμος σου θα σε βγάλει στο «Μικρό Παρίσι», όπου η Ουρανία θα σε σερβίρει τους φημισμένους και βραβευμένους «ρεβιθοκεφτέδες» της, αλλά και «κοτοπουλάκι με μήλα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου